- κιβώριο
- Μνημειακό επιστέγασμα της Αγίας Τράπεζας των ιερών. Καθιερώθηκε στις παλαιοχριστιανικές βασιλικές πιθανώς κατά τα τέλη του 4ου αι. μ.Χ. Το κ. ήταν συνήθως μια ημισφαιρική οροφή, συχνά διακοσμημένη στο εσωτερικό με άστρα και υποβασταζόμενη από τέσσερις κίονες συνδεδεμένους με επιστύλιο ή τόξα. Τα κενά διαστήματα μεταξύ των κιόνων καλύπτονταν με υφαντά παραπετάσματα, τα βήλα, που ανασύρονταν στη διάρκεια της λειτουργίας. Τα κ. του ναού της Καταπολιανής στην Πάρο και του ναού της Κοίμησης στην Καλαμπάκα είναι από τα παλαιότερα σωζόμενα στον ελληνικό χώρο. Ενώ τα παλαιοχριστιανικά κ. ήταν μαρμάρινα και απλά, στους βυζαντινούς χρόνους κατασκευάζονταν από πολύτιμα υλικά (άργυρος, χρυσός, πολύτιμοι λίθοι) και στολίζονταν με πλούσιες διακοσμήσεις. Περίφημα για την αξία και το κάλλος τους ήταν τα κ. των ναών της Αγίας Σοφίας, της Νέας Εκκλησίας του Παλατίου και το κ. του καθολικού της μονής της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη καθώς και το κ. του ναού του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη.
Στη Δύση, το παλαιότερο σωζόμενο (τμηματικά μόνο) κ. είναι αυτό του Αγίου Κλήμεντος στη Ρώμη (6ος αι.), από το οποίο διασώζονται ένας κίονας και μέρος του επιστυλίου. Ακολουθούν χρονολογικά τα κ. του Αγίου Απολλιναρίου ιν κλάσε στη Ραβένα (9ος αι.) και του Αγίου Αμβροσίου στο Μιλάνο, που χρονολογείται από ορισμένους ερευνητές τον 9o αι. και φημίζεται για την καλή του διατήρηση και τις πλούσιες, ανάγλυφες διακοσμήσεις του. Στους επόμενους αιώνες, οι αρχικά παχείς και χαμηλοί κίονες άρχισαν να γίνονται λεπτοί και πιο ψηλοί, τα κιονόκρανα περισσότερο δουλεμένα και το σύνολο καλυπτόταν με διακοσμήσεις. Παράλληλα, διαδόθηκε ευρύτατα το πυραμιδοειδές σχήμα της οροφής. Κατά τη ρομανική εποχή εμφανίστηκε στο Λάτιο (Λάτσιο) ένας τύπος μαρμάρινου κ., χωρίς διακοσμήσεις ή με μια ψηφιδωτή διακοσμητική ζώνη, με μικρή (συνήθως πυραμιδοειδή) οροφή, υποβασταζόμενη από μικρές κολόνες. Η γοτθική εποχή επέστρεψε σε πλουσιότερα διακοσμητικά μοτίβα. Τα γνωστότερα δείγματα είναι τα κ. του Αρνόλφο ντι Κάμπιο στον Άγιο Παύλο Εκτός των Τειχών και στην Αγία Καικιλία του Τραστέβερε στη Ρώμη. Στην Αναγέννηση δεν αναπτύχθηκε ο τύπος του κ., επειδή δεν συμβιβαζόταν με την κλασική παιδεία των αρχιτεκτόνων. Ωστόσο, το βασικό σχήμα του κ. χρησιμοποιήθηκε σε εξωτερικούς χώρους και σε τάφους και διατηρήθηκε σχεδόν αναλλοίωτο μέχρι την εποχή του μπαρόκ.
Μαρμάρινο κιβώριο χωρίς διακοσμήσεις (Μητρόπολη του Ανάνι, Λάτιο).
Dictionary of Greek. 2013.